به نقل از «خبرآنلاین»

نشستن مگس روی غذا و خطر آن برای سلامتی

تاریخ انتشار: ۴ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۸۵۰۳۳

وقتی بحث به حشره‌های ناقل بیماری می‌رسد، بسیاری از مردم به پشه‌ی خون‌خوار یا کنه فکر می‌کنند. این در حالی است که یافته‌های جدید نشان می‌دهند مگس‌های خانگی (با نام علمی Musca domestica) بیشتر از آنچه تصور می‌شد، سلامتی انسان را به خطر می‌اندازند. به‌گزارش ساینس‌آلرت، مگس‌های خانگی در ابتدای روده‌ی خود اندامی به نام چینه‌دان دارند که غذا قبل از هضم‌شدن، در آن ذخیره می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بخش از بدن مگس مکانی عالی برای مخفی‌شدن میکروب‌ها و انگل‌ها به‌حساب می‌آید.

در اغلب مواقع، مگس پس از نشستن روی غذا برخی از محتویات چینه‌دان و مقداری آنزیم گوارشی را استفراغ می‌کند. مگس دندان ندارد و برای مصرف غذا ازطریق دهانِ نی‌مانند خود با آنزیم گوارشی موادغذایی را تجزیه می‌کند. احتمال دارد مگس افزون‌بر آنزیم‌ها، ویروس‌ها و باکتری‌هایی که قبلاً از منابع غذایی دیگر مثل زخم، بزاق، مخاط یا مدفوع جمع‌آوری شده‌اند، نیز روی غذای شما استفراغ کند.

دانشمندان به‌تازگی نگاهی دقیق به مطالعات متمرکز بر استفراغ مگس انداخته‌اند تا جزئیات بیشتری درباره‌ی آن کسب کنند. جان استوفولانو، یکی از اعضای دانشگاه ماساچوست در امهرست و حشره‌شناس و نویسنده‌ی مقاله، می‌گوید در دوران همه‌گیری کرونا کتابی با عنوان «سرایت؛ عفونت‌های حیوانات و همه‌گیری بعدی انسان» خوانده و همین کتاب به او انگیزه داده است تا مطالعات مربوط به مگس را بررسی کند.

استوفولانو هنگام بررسی مقالات متوجه شد مگس‌های خانگی که او بیش از نیم‌قرن روی آن‌ها مطالعه کرده است، تا حد زیادی به‌عنوان ناقل بیماری نادیده گرفته شده‌اند. او می‌گوید: «از دهه‌ی ۱۹۶۰، یعنی زمانی که دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد بودم، روی مگس‌های غیرگزنده مطالعه کرده‌ام. به‌عقیده‌ی من، مگس‌های غیرگزنده تا حد زیادی نادیده گرفته شده‌اند.»

طبق گفته‌ی استوفولانو، مگس‌های خون‌خوار بخش اعظم توجهات را به خود جلب کرده‌اند؛ اما باید به مگس‌هایی توجه کنیم که در میان ما زندگی می‌کنند؛ چون آن‌ها مواد غذایی خود را از انسان‌ها و حیواناتی دریافت می‌کنند که در اشک و زخم‌ها و مدفوع خود عامل بیماری‌زا دارند.

مگس‌ها غالبا جذب کثیفی‌هایی نظیر حیوانات مُرده و مدفوع آن‌ها می‌شوند و گونه‌ی غیرگزنده‌ی آن‌ها احتمالاً حین جابه‌جایی در مناطق مختلف می‌توانند عوامل بیماری‌زا را از حیوانی به حیوان دیگر منتقل کنند. طبق مطالعه‌ای جدید، بیش از ۲۰۰ عامل بیماری‌زا شامل چندین نوع باکتری، ویروس، کرم و قارچ در مگس‌های خانگی بالغ شناسایی شده است.

پژوهشگران در سال ۲۰۲۰ ازطریق آزمایش‌هایی ویژه در محیط آزمایشگاهی نشان دادند که مگس‌های خانگی حتی توانایی حمل ویروس SARS-CoV-۲ (عامل بیماری کووید ۱۹) را نیز دارند و عملاً می‌توانند ویروس را به روش انتقال مکانیکی ازطریق پا یا بال یا قسمت‌هایی در دهان خود به میزبان جدید منتقل کنند.

دانشمندان می‌گویند نگرانی‌شان صرفاً به انتقال مکانیکی ویروس‌ها محدود نیست. مطالعه‌ای در دهه‌ی ۱۹۹۰ نشان داد باکتری اشریشیا کلی می‌تواند در داخل دهان مگس‌های خانگی یا روی بخش‌های بیرونی دهان این حشرات تکثیر شود. برخی از سویه‌های اشریشیا کلی موجب مسمویت غذایی و اسهال می‌شوند. جان استوفولانو می‌گوید دلیل اصلی این است که مگس‌ها به‌طورمداوم حین مصرف غذا و نظافت (زمانی که حشرات استفراغ را به تمام بخش‌های بدن خود می‌مالند) محتویات چینه‌دان را بیرون می‌ریزند.

مطالعه‌ی دیگری در سال ۲۰۲۱ نشان داد مگس‌هایی خانگی که به باکتری کِلامیدیا تِراکوماتیس آلوده بودند می‌توانستند این عامل بیماری‌زا را به‌مدت ۲۴ ساعت در داخل چینه‌دان خود زنده نگه دارند. ۲۴ ساعت زمان بسیار زیادی برای مگس است و این حشره به‌راحتی می‌تواند کلامیدیا تراکوماتیس را به میزبان جدید منتقل کند. مطالعه‌ای دیگر نشان داد عوامل بیماری‌زا می‌توانند به‌مدت حداقل چهار روز در داخل چینه‌دان باقی بمانند.

درحالی‌که دانشمندان برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی مگس‌های خانگی تلاش می‌کنند، فراموش نکنید که اگر غذا برای مدت‌زمانی طولانی در بیرون از خانه رها نشود، خطر ناشی از بیماری بر اثر استفراغ مگس زیاد نیست. کمرون وب، حشره‌شناس دانشگاه سیدنی، در سال ۲۰۱۵ در نتیجه‌گیری مطالعه‌ی علمی‌اش نوشت: «شکی نیست که مگس‌ها می‌توانند باکتری‌ها و ویروس‌ها و انگل‌ها را از زباله به غذای ما منتقل کنند؛ ولی بعید است که یک بار نشستن مگس روی غذا افراد سالم معمولی را بیمار کند.

تابه‌حال، اکثر مطالعاتی که مگس‌ها را از جنبه‌ی عوامل بیماری‌زا بررسی کرده‌اند، به‌طوردقیق مشخص نکرده‌اند که چه بخشی از بدن حشره بررسی شده است. جان استوفولانو توصیه می‌کند که پژوهشگران سراغ بررسی چینه‌دان بروند؛ چون حاوی مایعات بیشتری برای میکروب‌ها و احتمالاً انگل‌ها است.

پژوهشگران باید توجه کنند که برخی از گونه‌های مگس چینه‌دان بزرگ‌تری دارند؛ به‌همین‌دلیل، ممکن است که عوامل بیماری‌زای بیشتری حمل کنند. استوفولانو می‌گوید: «همین چیزهای کوچک‌اند که مشکل ایجاد می‌کنند. سلامتی ما وابسته به توجه بیشتر به مگس‌هایی است که با ما زندگی می‌کنند.»

بیشتر بخوانید: چرا باید از مگس‌ها دوری کنیم؟/ واقعیتی ترسناک درباره این حشرات موذی

233233

کد خبر 1677709

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: مواد غذایی تغذیه سلامت خانواده عوامل بیماری زا مگس های خانگی عامل بیماری مگس ها روی غذا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۸۵۰۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف جانوری با «170 چشم» در سواحل چین (+عکس)

بر اساس مطالعه ای که در 12 آوریل در مجله معتبر Zoosystematics and Evolution منتشر شد، محققان در سال 2023 از خط ساحلی سنگی Huidong در چین بازدید کردند تا حیات دریایی در منطقه جزر و مدی را بررسی کنند.

به گزارش فرادید، در این مطالعه، محققان سه کرم کوچک و «مسطح» پیدا کردند. آنها با نگاهی دقیق‌تر به این حیوانات دریایی متوجه شدند که گونه جدیدی را کشف کرده‌اند که قبلا به صورت علمی توصیف نشده است؛ جانوری که نامش را Prosthiostomum huidongense یا کرم پهن دریایی هویدونگ گذاشته‌اند.

طبق این مطالعه، طول کرم‌های پهن دریایی می‌تواند به حدود نیم اینچ برسد. آنها بدنی بیضی شکل و دراز با انتهای گرد دارند. تصاویر منتشر شده توسط محققان شکل کلی بدن و رنگ صورتی کرم‌ها را نشان می‌دهد.

بر اساس این مطالعه، گونه جدید مانند سایر کرم‌های مسطح دریایی هم‌خانواده، دارای دستگاه تناسلی نر و ماده است. اما نکتۀ جالب توجه این است که به گفته محققان، کرم‌های پهن دریایی Huidong حداقل 170 چشم روی سر خود دارند. اکثر این چشم‌ها، یعنی دست‌کم 140 تای آن‌ها، در نواری رنگین‌کمانی‌شکل در نزدیکی بالای سرشان قرار گرفته‌اند.

بقیه چشم‌ها، یعنی بین 30 تا 40 تای آنها نیز در یک محیط  Vشکل معکوس به صورت جداگانه گروه‌بندی شده‌اند. این چشم‌ها مانند نقاط سیاه کوچک به نظر می‌رسند و تا حدی شبیه به خال‌های روی بدن کرم‌ها هستند.

نقاط سیاه و پررنگ در تصویر سمت راست چشم‌های جانور هستند؛ در نمودار سمت چپ محل دقیق چشم‌ها در بدن جانور مشخص شده است.

گونه جدید جزء گروهی از کرم‌های مسطح دریایی است که معمولاً به آنها پلی‌کلاد می‌گویند. پلی‌کلادها کرم‌هایی شکارچی هستند که از سخت‌پوستان، صدف‌ها و دیگر جانوران دریایی تغذیه می‌کنند. کرم‌های مسطح دریایی Huidong در زیر صخره‌ها در منطقه جزر و مدی ساحلی یافت شدند.

محققان گفتند که این گونه جدید را بر اساس منطقه Huidong که در آن کشف شد و تا کنون تنها منطقه‌ای که در آن یافت شده است، نامگذاری کرده‌اند. تجزیه و تحلیل DNA نشان داد که گونه جدید حداقل 20 درصد واگرایی ژنتیکی با سایر گونه‌های مرتبط دارد.

کانال عصر ایران در تلگرام